Al het andere.
2007 we gaan je missen.
 
Tenzij het nóg beter kan, zullen we nog veel aan je denken …

Bizar eigenlijk dat je vier jaar, door omstandigheden, alle elementaire comfort hebt moeten missen en dat daar geen haan naar gekraaid heeft, maar als je dan wat meeval hebt waardoor je toch iets kan verwezenlijken wat een ander nooit gemist heeft, het je niet gegund wordt. 
 
Bizar eigenlijk dat ze overal de mond vol hebben over de ziekte met de grote K, maar dat het voor de ene blijkbaar erger is dan voor de andere, aan de willekeur van de reacties te zien dan toch.
 
Bizar eigenlijk als je voor één keer je principes overboord gooit en toch eens hulp vraagt, ze zelfs de moeite niet doen om te antwoorden, zelfs niet om te zeggen dat ze je niet kunnen helpen.

Hoe meer er opgelost geraakt, hoe meer er op te lossen valt. Want wat met de brievenbus? Iedereen, tot de postbode toe, is akkoord dat het wel erg sunne zou zijn om de brievenbus in de nieuwe deur te zagen.

Een nieuwe brievenbus dan maar, die tegen de gevel bevestigd kan worden. Maar een echt mooie brievenbus … daar gaan we weer, als je weet dat Slow en mske een erg dure smaak hebben.

Ze hebben een Brabantia gevonden, die kwestie van stijl niet mis zou staan bij het huis, die ruim is én blauw.

Normaal gezien gingen ze die vandaag halen, maar het is overal “inventaire”, dus dat wordt woensdag.

“Jamaar moeder” zegt Zoneke “mijn brievenbus in afwachting komt vrij als we onze betonnen geplaatst hebben”. Voordeel is dat die gratis is, nadeel is dat ze klein is en zwart. Een potteke verf zou de oplossing kunnen zijn en dan kunnen ze eens uitkijken naar de echt (dure) mooie.

En dat voor een brievenbus.

Broerke had matchboxkes, veel matchboxkes en hij had ook een racebaan van matchbox met een looping en een starter. Broerke heeft zich uren en uren geamuseerd met een top van de beste te maken van zijn autootjes. In categorieën indelen en dan tegen mekaar uitkomen en zo verder tot hij de allersnelste van zijn autootjes vond. En toen merkte hij dat één van de andere autootjes sneller was. Misschien was dat te wijten aan een verschil van de twee loopings, misschien met de helling van de baan of de starter.

Toen begon Broerke opnieuw. Maar hij heeft nooit of nooit het echt snelste autootje kunnen vinden want telkens bleek achteraf dat één van de andere toch in staat was dat snelste autootje te kloppen.

Zoek nu maar zelf eens uit wat ik wil zeggen …

mske was met de welpen te voet onderweg naar Lier toen haar gsm ging. Ze begreep niet wat er aan de andere kant gezegd werd en legde af.

Eigenaardig genoeg was ze toen wel wakker al had de gsm helemaal niets gezegd, geen toon, geen bel, geen sms. En toen luidden de klokken. “Dat is de automatische wekker” dacht mske. “Het lichtje van de gsm gaat aan” zei Slow, maar dat is gewoon op het uur dat de gsm in de week signaal geeft dat het tijd is om op te staan. mske sliep terug in.

Wat ze deed en waar ze was weet ze nu niet meer toen de gsm ging. Het was Zoneke deze keer, maar ze heeft niet geweten wat hij te zeggen had want ze werd wakker en net zoals de eerste keer had de gsm helemaal niets gezegd, geen toon, geen bel, geen sms. Het was al heel wat later en mske is dan maar opgestaan.

Ze gaat toch maar eens naar Zoneke bellen om te horen of hij niets te vertellen had.

“Tegen dat de man van de ramen de profieltjes komt zetten, moeten we toch alles getest hebben” zei Slow en hij ging het rijtje vensters af. Open, kipstand, dicht.

Lap! Patat! Die van het buro kreeg hij niet terug dicht. Wat nu? “Wie gaat hier nu vannacht op ’t buro slapen? vroeg mske.

Slow bestudeerde het raam van binnen en van buiten, vond het euvel en deed het raam dicht. “Hij moet dat gewoon wat bijregelen” vertelde hij.

“Blijf toch maar van de deuren af” zei mske “test die maar als die man hier is”.

Dus gebruiken ze nu de keukendeur, die is nog niet vernieuwd.

Slow heeft graag dat mske zijn rug wast. mske heeft daar niets op tegen, maar vandaag ging Slow nog even eerst wat anders doen eer hij het bad in dook, dus zou hij wel roepen.

Roepen? Jawèl!  Een poosje later klonk het:

mske heeft het ganse dorp terug naar huis gestuurd, zeggende dat zij het wel alleen afkon.

mske keek door het raam naar het kruispunt dat je een pleintje zou kunnen noemen en zag een man op de bank zitten. Hij bestudeerde de gevel.

Iets later kwam Slow beneden en zei: “er stonden mensen van aan ons poort naar de ramen te kijken”.

Bij het dak was het ook zo geweest en blijkbaar heeft het halve dorp last van een dakprobleem of probleemke, want een viertal dorpelingen vroeg wie het dak had gedaan. Bij de ramen hoefde dat niet. De naam en het adres stonden op de ruit van de bestelwagen.

“Melkglas in de badkamer”
had mske gezegd
“zodat we daar geen gordijnen of overgordijnen moeten hangen”.

“Melkglas in de badkamer?”
had de man van de badkamer gezegd
“je ziet toch altijd nog een schim hoor”.

“Melkglas in de badkamer”
zei de man van de ramen
“is ondoorzichtig, niks zie je, óók geen schim”.

Gisteravond is Slow aan de kerkdeur gaan staan
om te zien of hij mskes schim zag terwijl ze de badkamer terug op orde zette.

Er komen geen gordijnen en ook geen overgordijnen.