De doos stond er verlokkelijk te zijn. Ik kende het niet maar dat was geen verrassing, het was bedoeld voor mensen die iets jonger waren dan ik. Leeftijd Amke en Ella namelijk.

Blijkbaar was het enorm populair en ik nam ze mee, gewoon omdat ik dacht dat ze het wel prettig om doen zouden vinden.

We gingen ze vrijdag halen en Ella zei: “oma, ik heb iets leuk!” Ik wist onmiddellijk waar ze het over had. En jawel, ze kwam met een haast identieke doos op de proppen.

“Ja maar” zeiden Bollie en mamaBollie haast samen “die gaan jullie niet meenemen hoor”.

“Geeft niet” zei ik “bij ons thuis staat er ook zo eentje”.