Ze hebben een raket en die moeten ze gebruiken natuurlijk. Ze vuren die af op het eerste het beste vliegtuig dat in hun gezichtsveld komt. En dan staan ze als kleuters anderen te betichten. Valt het op dat ik niemand bij naam noem? Ik was er niet bij en weet niet wie die raket afvuude.

Dat zijn geen helden, dat zijn lafbekken.

Wat de slachtoffers betreft, vond ik het een goed initiatief ze met een foto kenbaar te maken. Weet je, x-aantal doden is minder heftig dan wanneer die doden een naam en een gezicht krijgen. Ik ben voorstander om bij elk treffen de mensen bij naam te noemen en niet onder één noemer “slachtoffers”.

Daar aan de andere kant van de wereld is het momenteel ook weer zo ver. En ze hebben altijd zo een geldig excuus newaar om het moorden verder te zetten.

Mijn moeder wist het vroeger altijd al te zeggen: “vecht tegen mannen van uw eigen slag”, waarmee ze bedoelde dat het niet bepaald heldhaftig was om weerlozen aan te vallen.

Ooit las ik eens een stukje over de verhouding van gedode burgers/soldaten. Er werden oude oorlogen genoemd waarbij geen burgers vielen. Er werden oorlogen genoemd waarbij wel burgers vielen. En er werden oorlogen genoemd waarin bij beide haast even veel doden vielen. .

Daar stond bij dat we bij de volgende oorlog allemaal beter soldaat konden zijn.

Ik wou het stukje terugvinden, maar helaas. Maar het begint er jammer genoeg wel op te lijken.

Momenteel herdenken we/ze de oorlog van 14-18. Een gemeen, vuil ding waarbij jongens en mannen massaal dood zijn gegaan maar ze vochten wel tegen soldaten en niet tegen burgers.