Het staat hier al meer vermeld dat ik me afvraag of één van ons beiden soms de “I” van informatie ergens op mijn of zijn voorhoofd heeft staan.

Er wordt ons dus altijd om raad en informatie gevraagd tot op het irritante af.

Als je met twee in Whitley Bay naar die infoborden van die metro staat te kijken, ongeïnteresseerd weliswaar omdat je geen zin meer hebt om nog wat rond te gaan rijden om te eten, en er komen zo twee trezen je vragen welke metro ze moeten pakken … du-uh …

Eigenlijk hebben ze dan geluk dat wij zo een brave mensen zijn, anders zouden ze zo eens op een verkeerde plaats kunnen uitkomen. Het toppunt? Het wordt ons zelfs niet in dank afgenomen dat we durven zeggen dat we dat niet weten omdat we geen Whitley Bayers zijn.

Net zomin als dat kieken dat daarna aan Luc een sigaret kwam vragen. Dat overkwam hem ook al eens in Liège Guillemins, weet je nog? (Zou dat nu door die Axe komen?) Die geloofde hem ook niet toen hij zei dat hij niet rookt.