Ooit had ik jarenlang Internet Explorer, tot de dag dat ik zag dat Firefox het blog mooier weergaf. En ik ging naar Firefox.

Nu, een poos geleden, kwam er een update van Firefox en ineens zaten we hier met serieuze problemen bij het internetten. Haast voor elke site moesten we twee pogingen doen. Het leek wel een slecht startende motor.

We zochten het op en we moesten Firefox uitschakelen en terug inschakelen en we moesten de proxy uitzetten. Het ging iets beter, maar het was niet helemaal verholpen.

Wat doet Firefox? Een update! En wij waren terug naar af!

We mochten opnieuw Firefox uitschakelen en terug inschakelen en we moesten de proxy uitzetten en nog meer van nutteloze handelingen want het probleem bleef. In dàt geval, zou het probleem bij onze laptops/tablet gelegen hebben, volgens Firefox dan toch.

Kort daarop, net toen we dachten om toch maar eens naar een pc-specialist te stappen, voerde Firefox terug een update door. En wat bleek? Alle problemen waren van de baan.

Dit verhaal is eigenlijk het vertellen niet waard. Wat wil ik nu eigenlijk aankaarten?

Wel gewoon, dat ik er de kouw seskes van krijg dat, wanneer er iets niet werkt, ze direct hun paraplu opsteken en zeggen dat het aan jou of je gerief ligt! Dat is nu drie op korte tijd en telkens heeft het met de pc’s te maken en telkens zou het aan onze pc’s liggen en telkens komt de aap uit de mouw en ligt het aan hen.

Bij mijn aankoop kreeg ik enkele staaltjes. Ik ben niet zo staaltjes gezind, het staat altijd zo rommelig op de badkamer, maar miniatuur parfum zie ik wel zitten. Die ene waar op stond dat het “pour hommes” was gaf ik aan Luc. Ik gebruikte het andere en vond die wel goed ruiken. Zo goed dat ik zelfs overlegde om die de volgende keer te kopen.

Ik ging dus googelen, gewoon kwestie om op voorhand een prijs te kennen (het is nogal affrontelijk om iets te vragen en dan tot de bevinding te kopen dat het stukken duurder is dan verwacht) en ik vond een website die dure parfums aanbiedt “tot 75% voordeliger dan de winkel‎”?

Ik vond het een beetje eigenaardig, vooral aangezien ik vele jaren geleden, Zoneke en Zus woonden nog thuis, zoiets had meegemaakt waarvan je achteraf pas te weten komt dat het niet snor zat.

We liepen in Brussel en uit een parfumwinkel kwam een man met een doos. Die sprak ons aan en zei dat het restanten waren en dat we die voor een gunstig prijsje konden kopen. In die tijd was er nog zo geen sprake van nepartikelen en oplichters. Dus Zus kocht zich een flesje parfum. We hebben ons ook nooit opgelicht gevoeld. Het product rook goed, het rook zoals het moest ruiken zodat we nooit argwaan hebben gehad.

Het is pas toen het allemaal zo in een stroomversnelling kwam dat ik bedacht dat dat waarschijnlijk een voorloper van de grote bedriegerij was geweest.

Begrijpelijk dus dat ik bij het zien van de website nu, bedacht:

Als het te mooi is om waar te zijn,
zit er waarschijnlijk een addertje onder het gras.

Toen ik erover wou schrijven, mét link naar de bewuste site, bleek die site toch verdwenen te zijn.

En dan zeggen dat ik aarzelde om het te schrijven, omdat ik er wel degelijk rekening mee hield dat ik spoken zag waar er geen waren.

Mannenparfum … tsss tsss tsss …

Nu moeten we toch serieus blijven hé. Al diegenen die mopperen dat ze zonder elektriciteit zouden kunnen vallen en daardoor in de kou kunnen komen te zitten of geen eten meer kunnen maken of terug een voorraad kaarsen moeten indoen, wat verwachten die?

Dat die arme sukkelaars van winkeliers in Antwerpen hun straten enkel zouden verlichten met de kerst- en nieuwjaarsperiode?

Dit is pas een stellingname!

De klokken zijn verzet. Ik heb een uur langer geslapen. Nochtans voel ik dat niet, integendeel.

Deze week had ik een monsterjobke dat ik niet op de werkdagen af kreeg. De zaterdag ging er ook aan op en vandaag wordt het nog werkdag.

We hebben dat zo jaren gedaan. Werken in het WE, geen vakantie. Omdat dat geen leven was, zijn we de evenementen gaan doen en bedankten de meest zenuwslopende en de slecht betalende klanten.

Het leven zag er ineens heel anders uit. De weken van de evenementen werken we lange dagen. De weken er tussen in deden we het kalmpjes aan, ik werkte voor de klanten die er nog over waren en we relaxten.

Nu krijgt die ene blijkbaar steeds meer werk zodat ik al een werk doorschoof tot na Sunparks omdat ik het anders weer op zondag moest doen. Maar nu vraag ik me af wat het nut is van een midweek Sunparks als je onmiddellijk daarna weer tot over de oren in het werk zit.

Ik zal mijn strategie moeten aanpassen. De klant moet er niet uit. Hij moet enkel wat bijgeschoold worden.

Ik ben toch niet gek? Maar, op deze manier word ik het wel!

Vanmorgen hoorde ik de klokken van de kerk. Vroeger waren ze in staat om me te wekken, maar nu lag ik wakker.

Ik vroeg me af of die klokken zouden blijven luiden in de toekomst, want onze kerk stopt met kerk zijn, ze wordt blijkbaar een museum al zou er nog wel getrouwd en begraven worden.

Ik weet niet of iemand die zondagse missen zal missen maar ik weet ook niet of iemand dit museum in een dorp in het midden van nergens zal bezoeken.

Bij ons kan niets van de eerste keer goed gaan, blijkbaar hebben wij niet alleen dat probleem maar dat is nu niet aan de orde.

Het begon met de aanschaf van die telefoon, daar kreeg ik gratis een extra laadplaat bij, alleen was die laadplaat niet in voorraad. Die zou nageleverd worden en vermits we een week naar Sunparks waren zou die vorige dinsdag met Bpost aankomen.

Dinsdag kwam Bpost, maar zonder laadplaat. Luc belde op. Er was iets fout gegaan. Ze gingen dat rechtzetten en woensdag laten leveren. Dat gebeurde dan ook. Alleen viel daarmee onze zwembeurt in het water.

Toen we in juni met die kapotte decoder te maken kregen, had het meisje aan de telefoon me gezegd dat we nog een oud model hadden, dat we bij de omwisseling een nieuwer zouden krijgen. Niets was minder waar. Het arrogant heerschap in de winkel in Hasselt had nogal kortaf gevraagd: “en wat is mis met dit model?”

Eens thuis ging die decoder opnemen en bleef opnemen, dagenlang nam die aan één programma op. Luc belde. Hij moest gewoon even het stopcontact uittrekken. Sindsdien hebben we meer dat stopcontact uitgetrokken dan ooit tevoren.

“Die decoder is stuk” zei de man in de Oostendse winkel, aan wie we het verhaal hadden gedaan. Dus belde Luc nog maar eens terug.

Wat blijkt? Dat is een slecht model. Ze brengen morgen (zelf) een andere.

Ik vraag me af waar ze al die grote lichten halen die in die Belgacom Proximus winkels werken, enkele uitzonderingen te na gesproken.

Nog wat. Sedert Belgacom Proximus werd kon ik niet meer op mijn e-services. Terwijl we dan aan het bellen waren, kon alles maar in één keer door. Want zie je, sommige mensen konden problemen krijgen bij die omschakeling. Sommige? Oh, daar zijn wij gegarandeerd bij.

Ze zouden dat voor me regelen. Maar dat ging niet. Er was iets raars, iets fout. Ze moesten mijn inlog bij e-services wissen en ik moest een nieuwe aanmaken. Dat lukte niet. Ik belde terug. Er was iets compleet fout. Dat was een bug. En daar moesten ze een nota voor de technische dienst voor maken en dat zou een paar dagen duren, wat zij zelf niet zo prettig vonden … voor mij dan.

Hij maakte een andere inlog, met een ander email account, de meeste van de Proximussers zijn echt wel goed, en we waren weer vertrokken …

tot gisteravond ineens Norton wegviel op Lucs tablet. Hij belde Proximus. Natuurlijk was dat net om twintig na zes zodat ze hem maar de technische dienst doorverbonden. Ergens begrijpelijk, iedereen wil ’s avonds naar huis.

Hij belde vanmorgen terug, kreeg daar een opmerking dat hij op het verkeerde knopje in het menu had gedrukt. “Laat maar zitten mevrouw” zei Luc en belde terug. Je weet niet welk onderdeel je juist moet kiezen want een Norton knopje hebben ze niet. Hij kwam verkeerd terecht, maar deze keer waren ze wel zo vriendelijk om hem door te verbinden.

Er is iets fout gegaan bij de omschakeling van abonnement. Ze hebben namelijk onze Nortons gewist. Het is enkel bizar dat die op deze laptop en op de grote nog wel gaat.

Ik vraag me echt wel af waar de bugs zitten … niet dus!

De laatste keer bij McDonald’s, niet dat we er vaak binnenstappen, en dat is niet omdat iedereen zegt dat het junkfood is, maar wel omdat ik niet zo hamburger en gelijkaardige gezind ben …

Ik ben trouwens oud en wijs genoeg om uit te maken wat ikzelf wil eten en wat niet, zonder dat een ander mij dat moet voorzeggen.

De laatste keer bij McDonald’s dus, vond ik de sla zo precies verser dan die welke wij in de winkel kopen, maar ja, ik ben dan ook geen kenner.

Baloo’s cartoonblog