Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Maand: november 2014 (Page 1 of 3)

Een fietsverhuis in concept

We waren het nu zo gewend dat de fietsen van Amke en Ella in de gang stonden dat ze nooit stoorden.

Zelfs als we de gang gingen kuisen zetten we die fietsen even buiten en daarna gewoon terug binnen, zonder ook maar één ogenblik te twijfelen.

Nu, met die werken, zetten we die fietsen buiten en omdat we nu die gang niet gingen poetsen maar er gewoon doorliepen viel het ineens op dat die fietsen eigenlijk een storende factor zijn. Nu zouden we die liever niet meer in de gang hebben.

Vermits we toch zinnens zijn om eens een carport te plaatsen dacht ik dat we daarachter misschien een fietsberging konden plaatsen, na bezoek aan het stadhuis natuurlijk. Een beetje onderzoek naar de mogelijkheden kan geen kwaad en is zelfs veiliger.

Ik zocht zo een fietsenbergingen op en viel bijna achterover. Wat voor prijs ze daarvoor durven vragen, het is niet gepermitteerd. Ik denk dat we nog eens goed gaan bekijken of we ze toch niet in het kot krijgen. Er moeten nu toch geen kolen meer in. Mogelijk breng ik de ganse ramsamsam van werktafel en bloempotten gewoon naar het containerpark.

Volgens planning

De verwarming is af, eigenlijk al van woensdag iets voor de middag. Ze hadden normaal een week nodig gehad maar voor alle veiligheid waren er oorspronkelijk twee weken voorzien geweest die door omstandigheden teruggebracht werden tot anderhalve week. Een week dus.

Alles is prima verlopen. Er waren geen zenuwen.

Eén zaak is er fout gegaan en dat is niet eens hun schuld maar van Sloef. Sloef is een schrikschijter. Die heeft zich dus verstopt gehouden op de overloop achter zijn bed in plaats van er in.

Dinsdag, terwijl de mannen boven op de kamers bezig waren is hij hier bij ons in de woonplaats komen zitten. Maar woensdag deed hij dat niet. Hij heeft zich ergens verborgen. Met al die deuren die daarboven openstonden, wisten we niet waar zoeken. En als Sloef niet gevonden wil worden, dan wordt hij gewoon niet gevonden.

We hebben hier elf jaar zonder centrale verwarming geleefd. Ik vraag me af of ik er ga aan wennen om niet meer mijn fleece te moeten aantrekken om naar boven te gaan.


Toms cartoons

Verdraaid!

Ik heb een stijve nek vandaag. Daar ben ik vanmorgen mee opgestaan. De vorige keer is jaren geleden. Ik geloof zelfs dat ik er nooit een had sedert ik met Luc samen ben maar dat is niet zeker. Ik houd zulke dingen niet bij.

Vanmorgen dus, had ik prijs. Ik heb even op gegoogeld op stijve nek, omdat ik niet zeker wist of de benaming geen dialect is. Officieel heet het dus torticollis.

Een eventuele oorzaak kan een hele dag computeren zijn. Mja, dat deed ik gisteren wel. Ik heb namelijk een groot deel van mijn concepten en preconcepten uitgeschreven. Het werden er anders te veel.

Maar dat betekent nog niets. Ik heb al meer met ganse dagen zitten computeren en wel voor de zaak. Je zou denken dat mijn nek dus goed getraind is.

Wat te doen tegen een stijve nek? Dat is interessanter. Vroeger zei men dat je gewoon eens goed moest tegen wringen, liefst met kracht. Warm houden was nog zoiets. En ik herinner me één van mijn klasgenoten, die ’s avonds, als we met de ganse klas, we waren toch met zijn vijftien, op de twee bedden hingen, haar nylons rond haar hals knoopte tegen een stijve nek.

Ik heb geen nylons, ik droeg en draag een pull met een rolkraag en ik heb al tegen gewrongen. Enkel als ik mijn hoofd achterste voor zou kunnen zetten, zou dat misschien enig effect kunnen hebben.

De rekkenvuller

Eens vraagt een man om een inlichting. Je kan hem niet helpen. Hij sneert: “ah! Jij bent maar de rekkenvuller”. Je lacht erom. Weet hij veel. Hij kent je verhaal niet noch je motieven.

Achteraf ga je bedenken: “waarom zo neerbuigend?” Zelfs al was je de rekkenvuller, hoe zou hij zonder rekkenvuller aan de gewenste artikelen geraken?

Dan zijn we toch liever “maar” de rekkenvuller, die plezier heeft in het rekken vullen in plaats van zo een verzuurde omhooggevallen flapdrol.

Ter ondersteuning van argumentatie

Toen wij vroeger jong waren en weggingen vroeg mijn moeder altijd: “alles bij? Identiteitskaart? Geld? Zakdoek?”

De laatste jaren zie ik voor mijn geestesoog moeders die vragen: “alles bij? Mes? Pistool?”

Nu heb ik me vandaag toch de bedenking gemaakt dat Luc en ik eigenlijk ook niet goed voorzien zijn voor onze oude dag. Want ook daar gaan ze, bij ruzie, met doorslaande argumenten hun gelijk afdwingen.

En dat kunnen Luc en ik niet want wij hebben daarvoor de benodigde overtuigingskracht niet. Gezien we met twee zijn, opteren we voor een tweeloop.

Wij doen het in het donker

Wie gaat er nu nog graag buiten zo ’s avonds na de zevenen?

Dat dacht ik er gisteren ook van. Nochtans had ik gezegd dat we zouden gaan. Dus gingen we. Het was een uitverkoop van bibliotheekboeken in een dorpje dat we niet gaan noemen. Ik had allerlei bezwaren aangevoerd om niet te gaan, waarvan bovenstaande er één was.

Maar toen ze op ROB begonnen over organisaties van VOKA om de mensen naar buiten te lokken dacht ik dat ik daar VOKA niet voor nodig had. We gingen.

We waren een kwartier te vroeg. Het gebouw was een gemeentehuis met bibliotheek zoals er vroeger zoveel waren en het was er uitermate donker, zowel binnen als buiten. Na een vijftal minuten kwam er een auto gereden. Een vrouw stapte uit, begaf zich naar de donkere deur en ging binnen.

Het bleef donker. “Wie met wat in de bibliotheek?” vroeg ik. “Elektriciteitspanne” zei Slow. Er kwam een auto gereden, een man.

Om acht uur stapten we uit. Ondertussen was er nog een auto met drie boekengegadigden aangekomen. “Ze hebben de elektriciteit al afgesloten” vertelde de vrouw, maar de man die ter hulp was gesneld, was naar huis … om pitslampen.

Ik drukte mijn Flashlight-X aan en er was licht in de duisternis. Niet te veel maar toch genoeg om boeken te zien.

Veel bezoekers waren er niet. Als we willen mogen we vrijdagnamiddag terug gaan, in de namiddag, dan is het nog niet donker.

Misschien doen we dat wel, als de verwarmingsinstallateurs op tijd klaar zijn.

Een flikkerhistorie

Wat er hier allemaal gaande is de laatste dagen, een mens zou nog vergeten dat er nog wat over die elektriciteit moet verteld worden, al heeft de berg daar ook weer een muis gebaard, laat ons hopen.

Dat het hier niet snor zat met die elektriciteit, hadden we al snel gemerkt. Daar had een klungelaar met zijn handjes aan gezeten.

Daarom ook dat de elektriciteit moest vervangen worden. Dat gebeurde in 2007, ook door een soortement klungelaar, gezien de problemen die we laatst ondervonden.

Nu was daar ook het lampje van de gang, dat wou niet uit. Draaiden we de schakelaar om, ging dat lampje flikkeren. Wanneer dat begonnen is, weet ik al lang niet meer. Maar nu, nadat het grote gevaar daar achter bedwongen was, bleef dat lampje dat doen. De man van het netbedrijf zei dat dat daarom niet abnormaal was, mogelijk iets aan het luchtertje, mogelijk een slechte lamp, hij noemde dat een lamp die op een maandag gemaakt was. Maar die lamp is al minstens één keer vervangen geweest.

Luc ging dat toch eens onderzoeken. Hij draaide de lamp uit en wisselde ze met die van en bijzetlamp. Geen van beide toestellen noch lampen vertoont enig mankement. Bovendien zijn er op die manier geen kuren meer.

Nu, als ik dit neerschrijf en dat berichtje van jaren geleden herlees, vraag ik me af … de lamp die toen de luchter van de eetplaats in de kelder liet belanden was een spaarlamp. Deze in het luchtertje van de gang ook.

Wees stil en zeg het niet te luid, maar ik vrees dat, als Luc dit komt te lezen zijn haren ten berge gaan rijzen. Die luchter in de kelder, zie je, die wil ik terug …

Luc zegt dat daar een andere kabel door moet, maar is dat wel zo?

Wij zijn niet alleen

Ik wist niet waaraan ik me moest verwachten toen Luc me deze middag in de keuken begroette met bovenstaande woorden.

Even vreesde ik dat hij een buitenaardse insluiper had bemerkt of toch minstens één of ander onbekend vliegend object over ons huis en koertje had zien zoeven.

Ik denk dat ik heel verbaasd moet gekeken hebben.

Neen, niets van dat alles. Luc was nog altijd zijn eigen nuchtere zelf. Want want hij verder vertelde was meer een anticlimax.

Hij zei dat Miet Smets zich had beklaagd dat allerhande lopende zaken van wijlen Wilfried Martens nog niet waren afgehandeld.

“Wij zijn niet alleen” roept bij mij dus associaties op met buitenaards leven. Straf!

Afspraak met uilen en vleermuizen

Zo … mijn eigenaardige tic heeft weer toegeslagen.

Toen Luc ergens de voorbije week wist te vertellen dat er vanavond een sfeervol verlichte avondwandeling georganiseerd werd in Het Vinne, was ik enthousiast. Dat gingen we doen!

Ik stelde me een romantische wandeling voor in het donker onder ons beidjes, waar de sfeervolle verlichting er dan zou voor zorgen dat we het spoor niet bijster raakten.

Toen Luc dan, iets later ergens in de voorbije week voorlas dat er een avondwandeling startte om half zeven en een andere om half acht, was de zin in avondwandelingen voorbij.

Ik zei het al eerder:

… dat je als een schoolklas rondgereden werd. Ik houd er niet van om uitgelaten te worden. Ik houd er niet van te lopen waar men zegt dat ik moet lopen. Ik houd er niet van te kijken waar men zegt dat ik moet kijken. De uitleg ter plaatse hoef ik niet. … Het gaat me om de sfeer, de impressie. Het stond me echt niet aan. Idee afgevoerd.

Ik snap de organisatie wel, ik begrijp ook wel dat ze het waarschijnlijk omwille van de veiligheid zo doen. Maar ik houd echt niet van begeleid. Ik wil gewoon niet in kudde lopen. En inderdaad: idee afgevoerd.

Het is toch waar zenne

Iedereen moppert over de treinen. Wij niet. Eigenlijk hebben wij altijd een boontje gehad voor de trein.

Maar de laatste tijd is het toch opvallend hoe dikwijls die niet rijden omdat ze niet kunnen rijden of niet willen rijden.

Luc moet naar een bijkomend longonderzoek voor die bronchitis. Hij heeft een afspraak maandag 24 november in de kliniek van Tienen.

Hij zou de auto aan ons station laten staan en dan naar Tienen treinen. Daar zijn meerdere redenen voor:

  • In Tienen zijn volop werken aan de gang;
  • Die kliniek ligt dicht bij het station;
  • We hebben nog twee treinritten op een Key Card die op 2 december vervalt.

Wat lezen we nu in de krant? Er komen stakingen bij het spoor op maandag. Nu niet direct bij ons, maar de treinen die hier doorrijden komen wel uit Limburg, Luik en Antwerpen.


Saltooo

Page 1 of 3

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén