Wizzewasjes

Het is niet omdat het mag … dat het moet!

Maand: december 2014 (Page 1 of 4)

Bij gebrek aan leesvoer

Er was een tijd dat er zo massaal veel blogs waren dat je, als je dat al zou gewild hebben, de ganse dag bezig kon blijven met ze te lezen.

In die tijd selecteerde ik de blogs die ik graag las en zette ze eerst in een linkenlijst, later in een leeslijst. Leeslijst? Jawel, er bestaat geen afdoende vertaling voor feedreader, zie je.

Weet je wat ik nu merk? Veel van die blogs liggen gewoon stil. De zoveelste generatie die er de brui aan geeft? Het wordt hoog tijd dus dat ik weer eens rond ga kijken.

Beste lezers, u weze gewaarschuwd, ik ga tussen jullie linken snuisteren.

Het gegeven paard

De laatste keer dat we in Sunparks De Haan waren, stapten we voor de verandering eens bij de Albert Heyn binnen. We kochten enkele broodjes en wat beleg. Er zal wel nog wat geweest zijn, maar zulke zaken onthoud ik natuurlijk niet lang.

De vrouw aan de kassa was erg vriendelijk. Ja, want aangezien wij geen vaste klant waren en dus geen klantenkaart hadden, zette ze onze aankopen op haar kaart, zodat wij ook van de geldende korting konden genieten. Dat onze Nederlandse kaart ook in België geldig was, vertelde ze ons na het afrekenen.

“Heb je punten gekregen voor die glazen?” vroeg Luc. Neen, dat had ik niet. Ik had natuurlijk niet gezien dat je met punten voor glazen kon sparen. Hij wel. Meestal geven wij zelf die punten dan aan iemand anders, die na ons in de rij bijvoorbeeld.

Nu ja, de korting was via haar kaart, de punten zullen ook wel op die kaart gestaan hebben. En ineens vond ik de vrouw niet zo heel vriendelijk meer. Zelfs niet toen ik bedacht dat die glazen me feestelijk kunnen gestolen worden. Ik herinnerde me namelijk de tijd toen iedereen Seca glazen en Seca tassen in huis had. Het was uniformiteit op grote schaal.

Och, het had geen belang en ik vergat het, tot ik in de krant las dat de kristallen glazen van Albert Heyn tot kopbrekens leidden. Men vraagt zich namelijk af of dat kristal wel echt kristal is.

“Daar zijn we maar mooi aan ontsnapt” denk ik dan.

Geen kerstmarkt?

Heel lang geleden, toen het bij ons nog niet bekend was, was de kerstmarkt van Aachen mijn éérste kerstmarkt.

Daarna waaide het naar hier over en ondertussen is het idee uitgemolken tot en met.

Luc en ik hadden tot voor enkele jaren er telkens eentje uitgepikt maar het was ons gaan tegensteken. We hadden er dus wat genoeg van.

Dit jaar opperde ik: “willen we eens naar die van Aachen gaan”?

We gingen niet, het was geen kerstmarktenweer. Voor een kerstmarkt moet het sneeuwen of vriezen dat het kraakt. De winter is te laat gekomen.

Het pakske

Gisteren zaten we hier op een pakske te wachten.

Je kent dat wel, je bestelt iets en dan kan je dat volgen via track & trace. Daardoor wisten ze dat dat gisteren zou komen. Eigenlijk was er eerst voorzien dat het op tweede kerstdag hier zou zijn, maar track & trace zijn van gedacht verandert.

Dat pakske zou twee werkdagen onderweg zijn. Dan vraag je je misschien af waarom we zo een pakske op de dinsdag voor Kerstmis bestellen.

Awel, de uitleg is simpel. Enkele maanden geleden wilden we iets bestellen, maar Querida had bij die firma ook iets nodig. Maar dat voor Querida was niet in stock. Er was een wachttijd van 18 weken. En samen bestellen is geen transportkosten betalen.

We hielden het goed in het oog. De wachttijd vorderde maar langzaam.

Nu was dat gezochte artikel ineens in voorraad, vroeger dan voorzien. We wisten het wel dat Kerstmis een stoorfactor zou worden voor pakskes die dienden afgeleverd te worden. “Maar” zo dachten we “laat het ons maar bestellen”.

Dan waren we zeker dat we het tegen nieuwjaar hadden en bovendien, wie weet of het daarna nog te verkrijgen zou zijn en hoe lang het dan weer zou duren eer het terug in voorraad was

Gisteren morgen stond er bij track & trace te lezen dat het onderweg was met de pakkettenchauffeur. Op de middag stond dat er nog steeds.

Ze kwamen om 16.25u, ondanks ze bij een vorige gelegenheid verteld hadden dat ze in deze regio altijd iets na de middag leverden. Maar het was dan ook razend druk, zegden ze.

We hadden eigenlijk wat anders gepland om met Amke en Ella te gaan doen, maar ach kom, ze hadden toch opgeroepen om thuis te blijven met die sneeuwval.

Ze waren weer van de slimsten

“Deze morgen is die van’t water geweest” zei Luc vorige dinsdag, de dinsdag voor Kerstmis. Ik dacht: “wablieft?” want ik kwam net uit bed en ik sta nu ook zó laat niet op.

Wat blijkt? Die man had niet gebeld maar had Luc over de poort aangesproken. Ah ja, meestal dumpen ze hun kaart in de bus en die mogen wij dan invullen. Nu niet dus.

De man had ook geen uniform noch een kenmerkende badge gehad. En hij had echt de kroon gespannen met de vraag waar hij nummer 0 in onze straat kon vinden, huis dat bewoond zou moeten zijn door iemand met een naam die thuishoorde in de voorlaatste gemeente waar ik ooit woonde.

En toch had Luc hem de watermeter getoond. “Dat moet je niet doen jong” zei ik. Maar hij had het niet zo erg gevonden, die watermeter bevindt zich toch in ons kot.

Ik zocht het nummer van de watermaatschappij op. Blijkbaar gaan die instappen bij “De Watergroep”, waarbij ik me afvraag of onze prijzen nu gaan dalen of dat die van het ganse land nu gaan stijgen. Dit terzijde, dit heeft niets met de man van de wateropname te zien.

Ik telefoneer en krijg een menu. Waar krijg je nu geen menu meer? Ik druk een willekeurige toets in want zoals zo dikwijls is er niets passend voor mijn vraag.

Ze beginnen met te zeggen dat zij zelf die meters niet meer opnemen, dat dat uitbesteed wordt. En ja, die mannen weten niet dat nummer 0 iets van algemeen nut of iets openbaar is. Maar alles was wel in orde.

“Goed” zeg ik “zeker nu de politie aanraadt om alle verdachte zaken te melden met het oog op de diefstallenplaag tijdens de kerstperiode”.

Tweede kerstdag

Na, wat je in elk geval een vredige en rustige kerstdag onder ons beidjes kon noemen, zal het vandaag iets minder rustig maar daarom niet minder kerstfeest zijn.

Zoneke was gisteren aan het werk. Zodoende komen hij en Querida vandaag en ze brengen Amke en Ella mee. Die beide laatsten blijven dan tot volgende week ergens. De planning is al volzet.

We zullen maar eens met de laatste voorbereidingen gaan beginnen.

Wat te wensen

Nu is het Kerstmis. Nu is het tijd om met kerstwensen op de proppen te komen. Maar met welke kerstwens? De wens die hier alle jaren op onze kerstdagen prijkte? Neen, afgevoerd wegens veel te veel commentaar.

Eigenlijk zit onze wereld zo in elkaar. Op alles wat iemand doet komt commentaar. Ze zien nooit de bedoeling, ze zoeken dat wat ze kunnen afbreken.

Onze kerstwens? We wensen iedereen een geluksgevoel om van te barsten en vrede in het hart.

Kerstrozen en aanverwante

Sedert ik er voor de eerste keer mee te maken kreeg, hoorde ik mijn moeder die bloem een kerstroos genoemd. Dat heb ik dus ook altijd gedaan. Als ik kerstroos zei, wist iedereen wat ik bedoelde.

Nu blijkt dat ineens niet juist te zijn, want enkele taalpuristen hebben besloten dat het Vlaamse kerstroos fout is, dat de bloem in kwestie een kerstster is.

Dan denk ik: “mensen lief toch! Als iedereen weet wat ik bedoel, waar zit dan het probleem?” Ik heb er dus geen probleem mee, deze bloem een kerstroos te noemen. Voilà! Ik heb eerder een probleem met kerstster. Een kerstster dat is de ster die de drie koningen voorafging. Nog eens voilà!

Nu om alle zaken eenvoudig en simpel te houden, noch de Helleborus Niger, noch de Euphorbia Pulcherrima, alias Poinsettia, vinden gratie in mijn ogen. Ik wil geen levende planten in huis. Geen enkele. Ik heb geen groene vingers en planten gaan altijd kapot. Of ze staan te droog of ze zijn verzopen. Bovendien is er ook nog een plantenvernielende kat in huis en is minstens één van beide planten zo giftig als wat.

Mocht ik nu een schrijven moeten richten aan één of andere openbare instantie aangaande bovenstaand feit, zou ik wel de juiste benaming gebruiken, maar dan wel in het latijn. Dat staat namelijk geleerder.

De kerstboom

Zowat alle jaren plaatsen wij onze kerstboom de dag na sinterklaas. Dit jaar kon dat niet. We waren druk bezig met evenementen. We kwamen wel op 14 december thuis. Stond de de kerstboom dan de 15de? Bah neen! Ook niet de zestiende, de zeventiende, de achtt…

Er was wat gaande. Maar wat? De fut was er niet, de zin ook niet. Ik liep met watten in mijn hoofd maar was niet ziek noch verkouden. En ik sliep een gat in de dag, wat ook mijn gewoonte niet is. Ik heb dan maar efkes watten in mijn hoofd gegoogeld. Maar dat wist ik ook allemaal wel.

Zondagmiddag heb ik dan de koe bij de horens gevat en gezegd: “dat moet uit zijn! Nu zetten we de kerstboom!” Achteraf bekeken denk ik dat, wat het ook was, op zondagmiddag gewoon over was.

Wensen in Europa

Ik denk niet genoeg na als ik iets koop. Dat is weer eens klaar en duidelijk. Voor de tweede keer in elf jaar tijd heb ik kerstkaarten gekocht die niet in het keurslijf van Bpost passen. Jammer maar helaas kan me dat eigenlijk ook niet schelen. Mijn wensen stuur ik zoals ik vind dat ik ze moet sturen. Als Bpost daar een probleem mee heeft …

… zal Luc wel even gaan informeren hoeveel de verzending van die kaarten dan wel moet kosten. Hij wil namelijk het risico niet lopen dat ze niet op hun bestemming geraken. Er moeten twee zegels op de wensen die in België terecht moeten komen en drie op die naar Nederland.

Volgens de mensen van Bpost moeten we dat niet doen, die drie zegels op een kaartje naar Nederland want, nog steeds volgens Bpost, komen die dan niet aan. We moeten daar speciale zegels op kleven, internationale. Nochtans hebben wij alle voorgaande jaren gewone Belgische zegels gebruikt voor post naar Nederland.

Hoeveel Luc voor die postzegels betaald heeft weet ik niet. Mij gaat het nog altijd om de kerstwensen.

Ik wil zelfs de mensen van Bpost een prettig kerstfeest wensen … maar ook een beetje meer inzicht zodat ze ook het licht zouden zien en weten waarom steeds minder mensen geschreven kaartjes verzenden.

Page 1 of 4

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén