Ik sliep zalig in het laatste hotel. ’s Morgens stond ik uitgerust op, een hele verademing na al die maanden dat ik vermoeider uit bed leek te komen dan wanneer ik er in ging.

Kwiek en monter en vief. Ik voelde me herboren. Even dacht ik dat het weer voorbij zou zijn na de uurverandering. Maar dat was niet zo. Gisteren hupte ik even kwiek en monter en vief het bed uit nog voor de wekker afliep.

En die nacht van zondag op maandag had ik thuis in ons eigen bed geslapen. Dat was namelijk waar ik de oorzaak van dat lamlendige zocht. Onze matras is aan vervanging toe, daarom. Niet dus.

We zaten in de auto, reden naar onze afspraak en ik vertelde Luc over dat kwiek, monter en vief. En ineens viel hij! Mijn nikkel!

Luc en ik zegden gelijkertijd: “die tand!”

Ik kan nu wel mopperen over de tijd dat dat ding miserie verkocht, maar ik ben te goed gezind daarvoor. Ik ben enkel blij dat het eindelijk is opgelost.

En die matras? Die komt er ook nog.

Het is grappig en is dus ook als dusdanig bedoeld.

Van jongs af aan af leerden wij dat onze noorderburen Hollanders waren. Het is dus ingebakken maar het ligt ook gemakkelijk in de mond. We aten Hollandse kaas en de kaas zei niets, die smaakte.

Na de zoveelste opmerking dat Nederland toch wel groter is dan Holland alleen, zuchtte ik. “Ze zeggen het zelf” zei ik “ze zeggen en roepen: hup Holland hup”.

“Precies!” zei mijn gesprekspartner “maar dat bekt zo lekker”.

Nou! Dat vinden wij ook!

Soms heb je van die krantenberichten, die gaan dan over groot verdriet of pijnlijke zaken. Bij het lezen ervan kan ik me dan een indringer voelen. Gewoon omdat ze persoonlijke dingen van die mensen in de krant gaan zetten. Ik heb het nu over de bijnamen die ouders aan hun -zieke of overleden- kinderen geven. Is dat niet iets intiems en privé van die mensen te grabbel gooien?

Maar we moeten het niet steeds over diepdroevige zaken hebben. Ook bij renners heb je dat. En daar komt het soms wel lachwekkend over. De pers wil dan laten horen dat zij die bijnamen kennen en noemen de éne of de andere dan “de kannibaal”.

Ik kan het niet helpen maar dat vind ik lachwekkend. Ik zie die renner geen concurrenten verorberen. Ik lees geen berichten over andere renners die spoorloos verdwenen zijn. Die man kan dus, volgens mij, hoogstens in de stuurstang van zijn fiets gebeten hebben.

En dan zijn er nog meerdere mogelijkheden natuurlijk, afhankelijk van de manier waarop ze rijden. Zo zijn er die bij het rijden aan hun stuur rukken, dat wordt dan …?

Dat ze dat soort nieuws nu eens laten waar het hoort en dat is in de kleine leefwereld van de betrokken personen. Buitenstaanders hebben daar echt geen boodschap aan.

Er was een tijd dat onze ouders ons leerden dat we van alles wat niet van ons was moesten afblijven. In winkels mochten we niets aanraken.

Die tijd is lang voorbij. Nu lijkt het wel helemaal omgekeerd. Als ze aan je spullen zitten, heb je ze niet genoeg beschermd. Als ze op je hof rijden, moet je die maar afspannen. En zo gaat het maar door.

Vroeger mocht je niet inbreken. Nu moet je beveiligen, zowel je huis als je auto.

Zo werd er ooit de raad gegeven om je handtas maar in de koffer van de auto te zetten tijdens het rijden omdat handtasdieven almaar driester worden en niet aarzelen om ruiten in te slaan als je ergens aan een verkeerslicht staat.

Vraag is natuurlijk wat een verkeersagent gaat denken als je eerst even je koffer moet openmaken vooraleer je je papieren kan tonen. En dat met de verhoogde dreiging?

Ik blijf met mijn vingers van wat niet van mij is omdat men mij dat vroeger leerde. Ik beveilig huis en goed omdat men mij dat nu aanraadt.

Maar mijn sjakosj? Die gaat niet in de koffer. Die draag ik op straat. En daar moet iedereen afblijven!

Meestal negeer ik de vraag om een recensie te schrijven na één of ander verblijf in een hotel. Het lijkt me iets te veel op het verplichte opstel na een schooluitstap.

Enkel voor Sunparks doe ik het. En wel omdat ik geen moeilijk mens ben die valt over onbenulligheden waar anderen zich blijkbaar enorm aan storen. En toen kreeg ik een mail van Sunparks vragende of ik dat ook op Zoover wilde zetten, want ja, enkel de negatieve commentaren worden daarop gepost. Het speet me enorm, maar ik wil niet met mijn naam op internet.

Zie je, als er iets niet goed is, kan je het wel zelf melden, dat deden wij ook die keer in Manchester, maar dit obligate schouderklopje is er me echt te veel aan. Bovendien vind ik dat die vraag eerder negatieve reacties uitlokt.

Ik doe het dus niet, mails van Booking.com gaan zo de prullenbak in, over die van Touring Wegenhulp heb ik even nagedacht. Maar neen, toch maar niet.

Laatst hadden we het weer, in een restaurant zat een soort tablet bij de rekening waar de vragen openstonden en de klant die mocht intoetsen. “Wij doen daar niet aan mee” zei ik tegen de ober. En we hadden een genoeglijk babbeltje met de man. Maar eigenlijk maakten we er uit op dat zij dat ook niet zo prettig vinden. Want sommige klanten willen dan eens grappig doen. Maar het resultaat blijkt dan helemaal niet grappig uit te vallen voor de persoon in kwestie.

De dikke Van Dale is niet volledig, de grote Verschueren ook niet. Er staan woorden te weinig in. Vraag dat maar aan Luc.

Je hebt namelijk van die wegen die korter zijn in afstand dan wanneer je de autosnelweg zou nemen, maar je doet er wel langer over.

Enkele voorbeelden?

• Hasselt-Eindhoven;
• Mechelen-Leuven;
• Leuven-Tienen.

Ik weet dat die een officiële benaming hebben, maar ik vind de benaming die Luc daar aan geeft veel duidelijker.

Omwille van het tempo dat je op zulke wegen kan rijden, noemt Luc dat namelijk een processiebaan.

Het ligt moeilijk om in deze tijden aan te kondigen dat je je prijs wil opslaan. De grote firma’s hebben daar wat op gevonden. Ze halen een artikel dat per 50 verpakt zit en 6,99€ kost uit de rekken. Je kan het nergens nog vinden.

Maar ze brengen wel hetzelfde artikel, per 26 verpakt, terug op de markt aan de prijs van 4,49€. Te bestellen. Waar je dan bovendien nog 2,95€ leveringskosten mag op betalen tenzij je ineens voor een bedrag van 40€ aankoopt.

De klant is koning, maar ik heb het gevoel of ik mijn kroon in onderpand moet gaan geven.

Vroeg opstaan is balen?

Vroeg opstaan om over een traject van 50 minuten twee uur file te doen, das pas balen!

De radio zei: “een uur vertraging vanaf Boutersem tot Brussel”. We verlieten de autosnelweg om aan een slakkengangetje achter een vuilkar aan te sjokken.

Wie verzint nu zoiets op een hoofdweg?

Ik zocht een foto van vroeger. In een fotodoos die ik jaren lang bewust dicht liet.

Wat kom ik tegen? Een kaartje van Arran, me lang geleden toegezonden door Broer in een -blijkbaar- donkere tijd, aangezien ik me niet herinner het ooit gekregen te hebben.

Het ziet er ongeveer zo uit:

Alleen is de foto van het kaartje van iets hoger genomen, is het gras op Pladda groener en zijn de wolken rond Ailsa Craig minder nevelig en meer schaapjeswolkig. Nog enkele maanden en we zijn weer daar.

Na al die jaren staat het kaartje bij de pc en beleef ik er plezier aan.

En de doos? Gewoon een doos met oude foto’s.