Ik trek dat aan, zoveel is zeker.

Het jeukte. Zoveel is ook zeker. Toen ik het niet meer uithield van de jeuk vroeg ik aan Marie-Rose of er wat te zien was, want het zat achteraan, op een plaats tussen mijn rug, mijn schouderblad en mijn nek. ’s Avonds heeft Luc er een foto van genomen, zodat ik het ook kon zien.

Was ik die nacht in het hotel gebeten? Ik zou zeggen van niet, want dan zou het toch niet bij die ene keer gebleven zijn. Waren die beesten -of dat beest- ergens in mijn pull geraakt? Dan zijn ze er op eigen houtje toch ook uit geraakt.

Ik denk een spin, maar dat is niet zeker.