Dat zegt men toch dat je je geluk moet maken. Nu heb ik daar vroeger nooit problemen mee gehad. Eigenlijk nog niet, al kunnen sommige zaken ineens een hap uit dat geluk nemen.

Dat zat ik zo wat te overdenken, toen ik me afvroeg waarom ik me liet raken door mensen die er absoluut niet toe doen. Misschien net omdat ik tijdelijk dacht dat die mensen die er eigenlijk niet toe doen, er toch iets of wat toe deden. Dat moet dus uit zijn!

Ik ga me dus niets meer aantrekken van wat idioten zeggen noch denken.

Maar dan? Doen alsof het niet gebeurd is? Ik denk het niet. Mijn grenzen bewaken is ook mijn geluk beschermen en is bovendien ook een duidelijk signaal geven.

Wat dan wel te doen? Doen wat ik deed en me realiseren dat vrienden niet aan mij besteed zijn. Anderen hebben problemen met relaties, ik met vriendschappen. Oftewel worden ze net kleine drenzerige zus oftewel zijn ze bemoeiziek, betuttelend en bazig.

En die reactie die ik kreeg op ander blog zeggend dat ik vriendschap een kans moet geven? Tsss tsss tsss

Je eigen geluk maken is ook jezelf beschermen.