In het hotel lagen twee koetjesrepen. We zijn niet bepaald snoepers, maar ze moeten het ook niet onder onze neus komen duwen. Zodoende lagen er in het hotel geen twee koetjesrepen meer.

De volgende dag begon één van de collega’s erover. En ik herinnerde me van in de beginperiode van de blogs, dat er eens een oproep in de zijkolom van het oorspronkelijke blog stond, iets om de koetjesreep te redden. Ik deed dat toen, maar ja, bij het verhuizen van het blog heb ik dat niet meegenomen. De koetjesrepen lagen nog steeds in de winkels.

Ik ben maar eens gaan zoeken naar die reddingsactie en vond dit:

Op zich is dit gegeven helemaal niet de moeite waard om er een log over te schrijven, ware het niet dat …

“Koetjesreep maakt ons nostalgisch” las ik en dat is nu precies een waarheid als een koe!

Mensen gaan al glimlachen bij de herinnering alleen al. En ja, persoonlijk vind ik de koetjesreep niet de lekkerste chocolade die je je kan indenken, maar toch, als ik al eens in de snoephoek van een winkel passeer en ze liggen daar zo verlokkelijk te lachen …

Nostalgisch? Natuurlijk!