Er was een tijd dat ik een bepaald onderdeel van mijn garde-robe in duurdere winkels moest halen omdat de goedkopere gewoon mijn maat niet hadden. Toen ik dat één keer vertelde, bekeek men me als een snob, want zie je, bij Hunkemöller was het toch allemaal veel goedkoper en best goed van kwaliteit. Hunkemöller vond ik, in mijn jonge jaren, echt wel een winkel die enkel die maten verkocht voor diegenen die het kledingstuk eigenlijk niet nodig hadden.

Nu zovele jaren later vond ik -toen er ene van de mijne in panne viel en we net in Vielsalm waren- toch een Hunkemöller winkel daar in de buurt. Door mijn constant geruzie met Baskuul vond ik het dan maar kunnen dat ik ineens toch voor goedkoper ging. Het is/was toch maar een tijdelijke oplossing.

Wonder boven wonder! Ik vond mijn gading. En daardoor in mijn voornemen gesterkt om mijn garde-robe op dat vlak uit te breiden, reden we richting Hasselt. Dat was dus eind september en begin oktober 2015.

Nu zo een zes maanden later, tijdens een evenement … krak! Ik mailde Hunkemöller met de vraag of zes maand inderdaad de levensduur was en zo jà, dat ik dan beter weer de duurdere winkels kon opzoeken, want aan dat tempo zou het wel eens een kostelijk grapje kunnen worden. Na een week kreeg ik als antwoord dat ik dat in de winkel van aankoop moest regelen. Een week!

Nu ja, we reden terug naar Hasselt, er was geen probleem, ik kreeg zonder discuteren een nieuwe.

Wat was nu het strafste in het verhaal? Dat iemand uit mijn kennissenkring ging beweren dat je bij zaken als Hunkemöller toch geen belangrijke kledingstukken moet gaan kopen en ze bekeek me alsof ik een seut was.

Sorry hoor jongens, ik weet het! Dit is echt wel een maskeslogske!