Ooit, lang geleden, in de tijd dat mijn moeder nog origineel uit de hoek kon komen met koosnaampjes die ze voor mij bedacht, noemde ze me soms: “Genoveva van Brabant”. Later had ik het boek, ook van haar gekregen, uit de Heroica bibliotheek.

Ik heb altijd aangenomen dat deze vrouw een legende was of een volksverhaal of wat dan ook.

Waarom ik daar nu over begin? Op 3 april stuurde Broer me het volgende smske:

Tiens, ik zie hier nu pas op het kalenderbriefje van gisteren; was dat nu gisteren uwe feestdag?
😉

 
Verdere conversatie is niet geschikt voor het blog en het deed deugd dat we er konden om lachen.

Maar Genoveva van Brabant wekte mijn nieuwsgierigheid en ik ging haar zoeken, niet in haar bos maar op het internet.

Blijkbaar is het nog een heilige ook, met een eigen feestdag op -inderdaad- 2 april.

Waarom mijn moeder me zo noemde als kind? Ik zou het niet weten. Haar vragen kan niet meer maar gelukkig interesseert het me dan ook niet.