Ik keek naar het boek. De vrouw naast me zei dat alle recensies zo lovend waren. Een Vlaams schrijfster die een meesterwerk had geschreven.

Ik kocht het boek: “Het smelt” van Lize Spit.

Ik begon het boek te lezen. En al beet het zich niet vast, ik las het. Tot ik me op een zeker ogenblik ineens realiseerde dat ik zomaar het vervolg kon raden. En van daar af ging het boek tegen. De flitsen uit het verleden gingen vervelen en ik wou maar dat ze doorging met het verhaal.

Uiteindelijk kreeg ik gelijk. Iedereen vindt dat boek zo goed en ik, ik vond het niet slecht, maar ook niet meer. Ik geneerde me een beetje en ging even googelen om te zien wat anderen er van vonden.

Blijkbaar ben ik toch niet de enige die er bedenkingen bij heeft. Ik ben geen recensent en ik vind dat dit leesblog beter beschrijft wat ik ook bedoel.

Ik ga het boek niet houden.