Toen mske zich eens luidop smalend uitliet over die sirenes, die met ganse dagen liggen zagen en klagen en verder de verleidelijke spelen, antwoordde iemand dat zulke vrouwen, de mannelijke gevoelens oproepen in een man.

En daar staat ze dan, eeuwige plantrekker en als ze eens iets zegt noemen ze haar een lastig vramens.

Gelukkig bestaan er nog mannen die geen nood hebben aan oproepers van hun mannelijke gevoelens en die begrijpen dat ze beter af zijn met een vrouw naast zich, die haar plan kan trekken, dan met zo een aanhangsel waarvoor ze de ganse tijd moeten klaarstaan.

Bovendien voelen die wezens zich dan nog zo verheven boven de lastige vramensen dat ze denken die ongestraft in een hoekje te kunnen drummen.

Die dingen gebeuren zelfs op forums, waar iedereen op iedereen kan reageren. En dan komt de sirene daar tussen en reageert enkel op de mannelijke gesprekspartners en negeert de vrouwelijke. De mannen voelen zich door dit flirterig gedrag in hun ego gestreeld en reageren van de wederomstuit nog op het geslijm.

Als dat met mske gebeurde ging ze gewoonweg weg. Want mske voelt zich te goed om een concurrentiestrijd met eender wie aan te gaan.

En precies van daar kwam de eerste sympathie van mske voor Slow. De naam slow was enkel een naam op een forum zoals zovele andere namen. Op een zeer bepaald moment waren mske en Slow alleen op het forum en hadden het over de muziek uit hun jeugdjaren. En daar was ze en vroeg Slow’s asl negeerde mske.

De vrouw probeerde, zoals haar gewoonte was, een afspraakje te versieren en ze vertelde Slow dat ze van Oostende was maar dat ze familie wonen had over het ganse land en dus overal naar toe kon.

En toen Slow zei: “Als jij van Oostende bent, dan ken ik je!” antwoordde ze poeslief en gevleid, dat ze in Oostende zeer goed gekend was.

Het antwoord van Slow luidde:

Dan ben jij de dikke Matille!