Toen Zoneke in september 2001 bij Bollie ging wonen, begon er een soort tweede huwelijksreis, alléén was het geen reis maar bleven ze thuis. Maar mske bedacht dat ze nu eindelijk alles konden doen wat ze al die jaren hadden uitgesteld omdat het om die of die reden niet paste.

Alleen … het paste nog altijd niet om die of die reden. Of ex-schoonpa was niet goed, of Ex was te moe om nog weg te gaan want hij was toch al met ganse dagen van huis en neen gezelschapsspellekes dat zinde hem niet, dat wist ze toch, dat vond hij dom. Die had hij ook nooit samen met mske, Zus, Zoneke willen spelen. Bovendien was het een leuke film op TV. Elke zaterdag op rij had hij of een aanval van Ménière of een aanval van migraine of een verschrikkelijke rugpijn tot er beslist werd dat ze dan maar niets gingen doen. En dus ging mske nog maar wat voort werken. En soms, heel soms kwam er een boosaardig stemmeke zeggen: “stomme trien, zie je nu niet dat hij dat doet om weeral zijn zin te krijgen. Maar mske wou dat niet inzien, want zó was Ex niet.

Op 23 maart 2002 spraken ze af dat Puppy, Rinkelke, City en mske op 26 maart iets gingen drinken in Leuven. En Ex ontplofte zowat! En plots zag mske in dat het wel waar was, dat ze al die jaren, die vele en vele jaren enkel naar Ex had gezien en dat de rest er nooit iets had toe gedaan.

Het werd wel bijgelegd, waarschijnlijk in de hoop dat mske niet zou gaan. Maar toen ze toch ging was het hek van de dam. De maanden die volgden werden een hel zonder weerga.