Ik weet niet of het hier al aan bod kwam, maar ik ben niet zo pro McDonald’s en aanverwanten. Ik denk dat we er een keer waren, lang geleden, met Amke en Ella. Bij Quick waren we wel enkele keren. Maar om nu te zeggen: “kom we gaan eens naar McDonald’s/Quick” … neen hoor.

Nu had Luc in het station van Utrecht toch de Burger King gezien en hij wou daar eens gaan eten, bij Burger King wel te verstaan, daarom niet specifiek in Utrecht.

Bij meerdere service stations in de U.K. heb je zo een Burger King en we besloten dat we onderweg naar Stevenage wel eens bij één van deze zouden langs gaan. We stopten en bestelden. Luc wou een hamburger. En ik? Ik nam dan maar een sweet chili chicken wrap.

We namen geen volledige maaltijd. We vinden dat dat niet zo meevalt als je nog moet rijden.

Ik zag het al onmiddellijk, die hamburger, dat was een tandvulling, zo klein heb ik die nog niet gezien. En mijn chicken wrap smaakte maar eigenaardig. Maar toen kwam die knul afgestevend met een nieuwe verpakking, excuseerde zich omdat hij me een vegetarische had meegegeven. En jawel, die chicken wrap was verduveld lekker.

In Stevenage hadden we niets gepland, maar dat hotel stond daar eigenlijk ingeplant in een winkelcentrum. En daar was een McDonald’s.

We hebben de proef op de som genomen. We zijn er ’s avonds binnen gestapt. Luc nam wel een volledige maaltijd deze keer, die had honger natuurlijk. En ja, de hamburgerbroodjes zijn er wel groter.

Wat ik nam? Wel, een chicken wrap, geen sweet chili deze keer, maar een chicken and bacon. De sweet chili was beter. Nu moet ik natuurlijk die van McDonald’s nóg eens proberen … of zelf maken.