Dat bericht van gisteravond dus, waar mskes geflip zo een plots einde aan maakte!

Daarnet -gisteren dus, ah ja- is mske door een toeval op iets uit haar jeugd gevallen. Ze hield ooit heel veel van musicals. “Vluchten kan niet meer” kan je zelfs zien als een levensles die mske op dat ogenblik frappeerde als een “awakening” die haar het inzicht gaf dat houden van niet die gouden ring aan je poot is, of “is ’t eten nog ni gereed?”

Maar over die hebben we het niet. Ook niet over de musical in het Frans, die ze ooit met de school ging zien op driedaagse reis in Parijs. Of het jaar daarna in Londen “Rosemary, I love you”.

Neen deze is op TV geweest en mske wou de plaat. En die was nergens te vinden. En nu denkt mske daar uiteindelijk het hare van want wie ging zeggen wat mogelijk was en niet mogelijk. De verkoper in de platenwinkel! En die gaf ooit twee maal op één maand tijd het excuus dat de vertegenwoordiger een kind had gekocht.

En mske dacht dat het maar een prutske van een musicalleke zou geweest zijn.

En nu zoekt mske iets anders op Internet en valt op die bepaalde musical! Die speelt in London!

Vandaar!

mske heeft vannacht gewoon in haar eigen bedje gelegen, niet in satijnen lakens maar in Slow’s armen. En ze zal eens zien of ze de musical op een andere manier te zien kan krijgen.