mske heeft niks tegen honden. Ze heeft er ooit zelf gehad.

Waar ze wél iets tegen heeft iets tegen het geblaf als ze ergens, op de openbare weg, voorbij een hondenterritorium loopt. Als die dan beginnen te blaffen net of ze haar willen verscheuren dan denkt mske dat die beesten hun toot moeten houden tot ze óp hun domein komt. Zo zijn er veel mensen geterroriseerd omdat er zo een uitslover van een hond naast hen woont. Die blaffen gewoon om te zeggen: “kijk eens baas, hoe waakzaam ik wel ben”. Rotbeesten.

Dat zijn niet alleen honden die dat effect hebben, dat zijn ook die bewegingsdetectoren, die een licht doen aangaan als iemand te kort bij de sensor komt. Wel, als mske óp de openbare weg loopt en zo een ding gaat aan, dan geeft dat haar het zelfde gevoel als die blaffende honden namelijk “schending van de privacy”. We hebben het al gezegd, mske is heel gevoelig op het gebied van zich bespied of gecontroleerd te voelen.

Twee heel erg zware kalibers van het soort “blaffen-op-al-wat-beweegt” zitten hier achter, in het veldbaantje dat een toerke rond het blok mogelijk maakt. En telkens Slow en mske daar voorbij gaan staan die mormels daar met ontblootte tanden gevaarlijk te zijn.

Vorige week, in de periode van de grote stilte bij skynet, liepen Slow en mske daar voorbij en plots kwam er achter die twee monsters nog iets van onder de bomen! Een kleine van een jaar of drie, in zijn blootje! Ondanks dat je nooit kan weten waarom een hond in de aanval gaat, ondanks dat er al zoveel kindjes door eigen honden zijn doodgebeten, stond dat klein schabbernak daar met zijn bloot florreke voor die honden en zwaaide naar Slow en mske.