Weer geen Idriðason in de bibliotheekrekken. En mske maakte er maar ineens korte metten mee en vroeg om het boek voor haar te reserveren. Het vierde boek. “Goh” zei de bibliothecaresse “die boeken zijn praktisch nooit hier en je bent al de zoveelste die er naar vraagt. Is die zo goed?” “Nog beter” antwoordde mske en ze zei dat ze alle boeken in een ruk had uitgelezen”. De bibliothecaresse vertelde dat ze niet zo voor thrillers was, want ze had één Aspe uitgelezen en dat was ruim voldoende. Nu ja, we zegden het al, Aspe is goed, maar Aspe is niet Arnaldur Idriðason. Het genre, alhoewel beide thrillers schrijven, is totaal maar dan ook totaal anders.

De bibliothecaresse nam het boek voor de derde keer op en voor de evenzeer derde keer draaide ze het om en om, om het dan ineens gedecideerd opzij te leggen en ze zei: “ik denk dat ik het maar meeneem”.

Vier boeken in een bibliotheek en nooit één op de planken, dat moet wel iets betekenen.