Kerst 1999 en nieuwjaar 2000 gingen Ex en mske bij hun Finse vriend doorbrengen. Hij leefde van wat de winters hem opbrachten en moest in de zomer eigenlijk niet werken, ware het niet dat, omwille van zijn bekendheid, hij nogal veel gevraagd werd om lezingen te geven.

Eén van die dagen was mske in de keuken gekomen en vond er een geagiteerde kokkin. Ze wou absoluut de dagen bij haar gezin doorbrengen en ze wou toch op voorhand alles klaar en in de diepvries hebben, zodat de voorziene toeristen tijdens haar afwezigheid al het nodige op hun bord konden krijgen. “Ik help je wel” seinde mske met haar handen. En ze maakten samen rendiersoep.

De vrouw vertrok en de vier Russen, die aangekondigd stonden, deden wat neerbuigend maar aten de soep toch maar op.

De overige dagen tussen kerst en nieuw waren er geen trips voorzien, enkel de toeristenbussen die gewoon een ritje wilden maken en die kregen dan gespieste worstjes die ze zelf boven het vuur in de lappenhut konden bakken.

Op een morgen echter, bonsde de vriend op de deur, nam mske bij haar arm en trok haar mee naar de keuken. Daar lag een enorm stuk rendier en hij, die ook niet echt Engels sprak maar het wel verstond, zei: “15 Japanese, same as last time?” terwijl hij met zijn arm naar de kookplaat en het vlees wees. “Okee, okee” zei mske, terwijl ze hem de keuken uitwerkte. mske werkt nu eenmaal beter als ze niet op haar handen staan te kijken.

Ze zocht de nodige ingrediënten bij elkaar en begon terwijl de groep aan de excursie begon.

Toen ze terug kwamen stonden de tafels gedekt en schepte mske haar versie van de rendiersoep uit. De Japanners waren vol lof.

Wisten zij veel dat het door een nep-Lap-kok was klaar gemaakt.