Voorval 1

Ergens in de loop van de dag lig ik op mijn gemakske op de rechter kast te slapen. En mske wandelt daar voorbij. Dat dacht ik toch en ineens, ja, prik. Dus … nu doet ze dat zo. Pakt ze me niet meer, maar gewoon in ’t voorbijgaan … arré steek!

 
Voorval 2

Ergens in de loop van de avond lig ik op mijn gemakske op de linker kast … en ineens bonk met mijn kop tegen de kast, zo luid dat mske opschrikt en kijkt. Dan was ik toch gewoon met mijn kop op die kast gevallen van de vaak zeker. En dan zegt ze zo: “gaat dat niet een beetje jong?” En Slow? Die zat te schudden van ’t lachen. Precies of dat plezant is van zo “bonk” in slaap te vallen.