Deze voormiddag, ergens in Brussel aan een rood licht. Eerst staat een motor, daarna staat de Citroën XM. Ineens komt er naast hen, links op de tramsporen een klein autooke staan en mske denkt: “lap” en Slow zegt: “lap” en hij houdt zich klaar, klaar om direct achter die motor aan te gaan zonder die ondersteboven te knallen.

Groen! De motor start met de Citroën in zijn kielzog. En Slow geeft niet af.

Toooooeeeeet
Toeterdetoeterdetoet
Toet Toet Toet

mske kijkt recht vooruit, niet opzij mààr … er komt niks. Slow kijkt in de achteruitkijkspiegel en brult:

Die moest naar rechts!
Die moest verdomme naar rechts!
Kunde da nu geloven? Die moest naar rechts!

mske zit eerst even sprakeloos en zegt: “moest die dan zo toeteren?” Slow, nog altijd niet bekomen van … ja van watte, zegt: “daarvoor moete nu es lef hebben, links komen staan om naar rechts te moeten en dan maar claxonneren hé, daarvoor moete nu es lef hebben sé, om dan nog te claxonneren!

Ik denk dat hij er nog niet helemaal van bekomen is, want terwijl ik dat hier zit te tikken zegt hij: “en die stond links op de tramsporen hé!”