Behalve de reeds gekende bewoners, waaronder de ruiter met het ene been, woont er in het huis met de drie billen ook nog het kindje dat met haar rug kan kijken.

Om het wat leesbaarder te maken gaan we dat nu vertalen naar het echte leven en net doen alsof het hier over Ella gaat.

Zegt Ella: “mag ik gaan spelen?”
Zegt mske: “neen, want Amke is nog niet klaar”.
Zegt Ella: “Amke is een treuzel …”

Nu weten we toch niet meer precies of Amke nu een treuzelmie, een treuzelaar of een treuzelgat is.

Zegt mske: “neen, Amke heeft twee sandwichjes op en jij maar eentje en bovendien heeft Amke ook nog de fles drinken gehaald”.

Ella gaat schuin op haar stoel naar buiten zitten kijken.

Zegt Slow: “oei, Ella is boos”.
Zegt Ella: “neen hoor, ik ben niet boos”.
Zegt Slow: kijk je dan met je rug naar ons?”
Zegt Ella: “neen hoor, ik kan niet met mijn rug kijken”.
Zegt Slow: “neen? Waar staat de tafel?”

Ella gooit met een zwaai haar duimpje over haar schouder zodat haar arm er bijna afvliegt.

Zegt Slow: “zie je wel dat je met je rug kan kijken!”
Zegt Ella: “niet waar!”
Zegt Slow: “hoe weet je anders de tafel staan?”
Zegt Ella: “zet jij je eens met je rug naar ons”.

Slow doet dat.

Zegt Ella: “waar staat de tafel?”

Slow wijst naar buiten, naar de terrastafel.

Zegt Ella: “neen! dat is de zwarte tafel!”
Zegt Slow: “en ginder vanachter in de hof loopt Omaslow”.

En hij zwaait lichtjes vanuit zijn pols. Ella kijkt naar mske.

Zegt Ella: “vraag mij eens waar Omaslow is”.
Zegt Slow: “waar is Omaslow?”

Ella draait haar armke naar achter zodat ze mske kan aanwijzen.

Zegt Slow nogmaals: “zie je wel dat je met je rug kan kijken!”
Zegt Ella: “neen hoor, ik weet dat gewoon”.
Zegt Slow: “waarom weet ik dat dat niet?”
Zegt Ella: “omdat jij …”

Daar is ze gestopt. Ze kan over Slow ook geen kwaad woord horen, laat staan, zelf zeggen.

Maar zoals gezegd, dat was maar een veronderstelling, eigenlijk ging het over het kindje in het huis met de drie billen en de sjandwisjsbelegger.