Op de jaarlijkse barbecue voor de verjaardag van die bepaalde vriend was er altijd vlees te kort, ofwel volk te veel. Dat mogen jullie kiezen. In elk geval, begon de vriend op een zeker moment inkomgeld te vragen voor de jaarlijkse barbecue.

Noch mske, noch Zoneke weten nog of volgend verhaal zich voor of na de betalende feestjes heeft voorgedaan.

Eigenlijk was er niet alleen eten te kort maar ook barbecues. Dat betekent dat het een beetje dringen was op het vuur. En als je slim was, dan haalde je je stuk kip er af om er de worst in de plaats op te leggen. Zo deed ook Zoneke.

Zo zal mske nooit het verbouwereerde gezicht van Zoneke vergeten toen hij de worst wilde halen en er aan de tafel van de Nederlandse gasten ineens iemand uitriep: “foor tat worsie pen je wel wat laat friend” en ze lachten dat ze schokten. Toen Zonekes gezicht overtrok van verbouwereerd naar boos hadden zij dat snel in de smiezen en riep de worstenpikker: “Ja joh, tat was maar een chrapje”.

Toen Zonekes gezicht dan veranderde van boos naar storm windkracht 10, kwam de gastheer er tussen en zei dat het maar om te lachen was en dat Zoneke een ander stuk vlees kon nemen en het even bakken.

“Dat zal wel” zei Zoneke “dat ik hier nog ga staan bakken ook voor die sloeker” en hij zette zich terug aan tafel. Maar zelfs had Zoneke gewild dan kon hij niet meer bakken, want er was niets meer. mske denkt dat Ex nog eens stuk van zijn vlees heeft afgegeven maar daar zet ze haar handtekening niet onder.

En eigenlijk, als mske daaraan denkt moet dat wel de laatste keer geweest zijn dat ze er heen gegaan zijn hoor Zoneke! De tafels stonden onder de pergola omdat het die dag zo hard gegoten had. In het oprijden waren ze nog door die enorm reusachtige plas gereden, onder de brug van de autostrade door. Jaja …