Daarnet wou mske haar oogielen uittrekken, haar half bottekes hé, weet je wel en ze sakkerde even want de knoop zat in de knoop.

“Waarom doe je nu eigenlijk een knoop over de strik?” vroeg ik. Want dat doet mske dus altijd. Ze trekt haar schoenen aan, de veters vast, strikt die en legt dan een knoop over de strik.

En mske vertelt hoe Broerke als klein manneke het grappig had gevonden om, als ze ergens zat, haar veters los te trekken. mske, die een grondige aanpak verkiest boven een hoop gegrommel, was begonnen met een knoop bovenop de strik te leggen.

Broerke, die dat grappig vond, bleef dat grappig vinden en hij bleef het dus nog doen als hij al halfwas was ook. Je kan niet geloven hoe dikwijls hij, vruchteloos, mskes veters heeft vast gehad.

De gewoonte is zo ingeburgerd, dat mske het blijven doen is, zonder nadenken.

Tot ze daarnet naar “Cold Case” wou gaan kijken en die oogielen nog uit moest trekken, anders kan ze niet met haar voeten op de zetel en ze sakkerde omdat de knoop in de knoop zat.