Gróte paniek daarnet! Slow en mske gingen naar Slow’s zus en intussen nog iets aan Boeke geven. Maar de ganse situatie indachtig, wou mske ondertussen even naar de apotheker om medicijnen, waarvan de voorschriften in haar ziekenboekje zitten evenals de speciale toestemming van de ziekenkas.
 
Dat ziekenboekje was weg!
 
mske herinnerde zich nog dat ze dat eens aan Slow had gegeven om de uurregelingen van vroeger om te wisselen met die van hier. Dus zocht Slow aan zijn zijde, in zijn ziekenmappeke evenals in zijn rek!
 
Uiteindelijk besloot mske dan maar mee naar Boeke te gaan aangezien Slow al had gezegd dat hij haar voor niemand nog ergens ging afzetten.
 
Eens terug thuis werd een gróte zoekactie georganiseerd. mske ging deskundig schuif na schuif, kast na kast af en keek tussen alle woordenboeken in haar rek. Niets, noppes, nul, rien de knots! Slow stak een handje toe door om de 30 seconden te vragen: “heb je het al?”
 
Toen mske het niet vond, keek hij terug tussen de papieren van zijn rek, in zijn groen pakske met zijn ziekenboekske, zijn ziekenmappeke en het boekje van de vakbond.
 
Herinneren we ons nog de verdwenen facturen? Jà toch?
 
mske, die vooral inzit met die toelatingen voor dat speciaal medicijn, had haar kant grondig uitgekamd en wou dus de zijne ook nog eens doornemen. Ze neemt het groene pakske op en bekijkt het mappeke, het ziekenboekske, het boekske van de vakbond en … kijk, kijk, kijk … wat is dat groene ding hier? mskes ziekenboekske toch wel zeker!!! Slow’s mond viel zover open dat je kon zien wat hij bij zijn zus had gegeten!