Het is lang geleden, mske was zwanger. Zus was op komst. Zo rond de periode van eindjaar was er de show op teevee. Een kwartet waarvan er ene van toeten noch blazen wist en alles fout deed. mske moest zo hard lachen, maar zo hard lachen dat ze dacht dat Zus wel eens een maand te vroeg zou kunnen komen.

Zus werd uiteindelijk een week te laat verplicht om geboren te worden en mske was dat gekke kwartet vergeten.

Later echter dacht ze daar zo af en toe eens aan en bekloeg zich dat ze niet beter had opgelet welk kwartet dat was geweest.

Toen ze zo bijna drie jaar geleden eens op Amke gingen passen, was er in een programma van Jos Brink, TV-toppers, iemand -was het nu Jos Brink zelf, dat weet ze nu ook niet meer- die zijn favoriete stukje mocht aanvragen.

The Fox has left his lair.

En mske lachte zich de zetel uit. Ze zei: “toen ik zwanger was heb ik ooit ook zoiets gezien, misschien was dat wel dezelfde groep”. Want in haar geheugen hadden die mannen van lang geleden witte jassen aan gehad. Deze keer schreef ze de titel op, vergat het en verloor het papiertje. Gisteren toen Slow haar het andere filmke stuurde dacht ze er aan en ze zochten. Ergens in haar geheugen zat nog iets van een “wooden leg”, maar ze linkte dat aan die vos, maar het is de grootvader. Swat!

Nu denkt mske dus dat haar geheugen die rode jassen door de loop der jaren heen ook wit gewassen heeft en dat dít wel degelijk het stukske was waar ze bijna 29 jaar geleden zo hard mee moest lachen. 29 jaar geleden? En wat met februari 2005 dan? En wat met gisteravond en vanmorgen?