Toen Broer klein was kon hij nog niet goed spreken als hij al alles wou uitproberen. Alles maar dan ook alles! Niets ontsnapte aan zijn technische vingers. Niet de ogen van mskes pop, noch de wieltjes van zijn autookes. Steeds voorafgegaan door de vraag: “kanne ope kanne toe?” en vooraleer er kon geantwoord worden lagen de wieltjes er al af.
 
Daarnet moest mske zo aan Broer denken die alles molesteerde en wel toen Slow de papierversnipperaar die al twee dagen vies doet opnam en zei: “Mij eens efkes in stilte bezig houden” en mske dacht: “Kanne ope kanne toe”, vooral toen ze hem hoorde zeggen: “tiens daar zaten toch twee plastiekskes in” en “dat resorreke is toch ook niet meer wat het geweest is”.
 
De papierversnipperaar is niet gemaakt, maar hij werkt wel nog, al is het even vies als voor Slow’s reparatiekunst.